Εικόνα πρώτη. Αυτή καθισμένη στην άκρη του μπαρ με το τρίτο ποτό μπροστά της, τα δάχτυλά της να χαιδεύουν την άκρη του ποτηριού, στο ένα χέρι το τσιγάρο και το βλέμμα καρφωμένο στον τοίχο λες και έψαχνε να βρει τι υπάρχει στο πίσω μέρος του. Κλασσική μορφή σαραντάρας, χωρισμένης, με παιδιά και δύο δάνεια να τρέχουν… Ο μπάρμαν μου είπε ότι αυτό είναι το στέκι της. Κάθε βράδυ σχεδόν είναι στην ίδια θέση, περιμένοντας το πρωί για να πάει στη δουλειά. Και αυτό τα τελευταία τρία χρόνια. Όταν ο άντρας της την παράτησε για μία μικρούλα που δούλευε promotion στα ψυγεία του σουπερμάρκετ της γειτονιάς...
Εικόνα δεύτερη. Αυτός, δεύτερο τραπέζι πίστα, μόνος του και μία στοίβα τριαντάφυλλα μπροστά του. Πιωμένος, παραγγέλνει το δεύτερο μπουκάλι. Δεν άργησα να καταλάβω ότι ήταν θαμώνας, όταν το δεύτερο όνομα τον καλωσόρισε δια χειραψίας και επίσης δεν άργησα να καταλάβω τον λόγο που ήταν θαμώνας όταν το ίδιο δεύτερο όνομα του αφιέρωσε, όταν σηκώθηκε να ρίξει την καθιερωμένη του στροφή, ένα άσμα του τύπου ο έρωτας με έρωτα περνάει, ας την να λέει και ποια θυσία έχει κάνει αυτός για σένα…
Κέρατο. Πόσους δεν κατέστρεψε και πόσους δεν έκανε να καταλάβουν τα λάθη τους, ίσως βέβαια με τον σκληρότερο τρόπο. Πολλοί το πέρασαν αψήφιστα, κυρίως όταν αυτοί ήταν οι θύτες. Βέβαια μην ξεχνάς ότι η Ιλιάδα από ένα κέρατο ξεκίνησε αλλά έκανε Οδύσσεια την ζωή ενός ανθρώπου. Ποιο από τα δύο φύλα φέρει την μεγαλύτερη ευθύνη? Η λαική σοφία και πάλι έχει καλύψει τα νώτα της κατηγορώντας και τις δύο πλευρές. «Ο άντρας πέφτει τόσο χαμηλά όσο τον αφήνει μια γυναίκα να πέσει» και από την άλλη «Άντρας τηνε κάνει εικόνα, άντρας τηνε κάνει βρώμα»! Πόσα σίριαλ, ταινίες και βιβλία…. Τι άλλο να γράψει κανείς για το κέρατο? Τότε θα μου πεις τι ξεκινάς και γράφεις? Μάλλον θα΄χω τους λόγους μου.Καλά sorry… σταματάω… γαμώ το κερατό μου!
Γεμίζει…το ποτήρι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά τι έχει σημασία; Ένα καλό κρασί (κόκκινο κατά προτίμηση, γλυκό), μια ευχάριστη συντροφιά, το ιδανικό μέρος όταν συνοδεύεται –πάντα- με την κατάλληλη μουσική, η καλή διάθεση για μια όμορφη βραδιά ή απλά η πρόθεσή σου να ικανοποιήσεις – αν όχι τον εαυτό σου- τουλάχιστον τους άλλους;
Φυσικά όλα παίζουν το ρόλο τους! Τι γίνεται όμως όταν σε παίζουν αυτά; Τι γίνεται τη στιγμή που νιώθεις χλιαρός ενώ το αίμα σου βράζει; Την ώρα που κάτι σε έλκει ενώ ταυτόχρονα σε απωθεί;
Αισθάνεσαι τόσο μπερδεμένος, τόσο μόνος, τόσο ρηχός-ναι, συμβαίνει και αυτό! Ψυχολογία; Δεν έχει απάντηση. Μπορείς μόνο να την παρομοιάσεις με την προσπάθεια του ήχου να «ακουστεί» στο κενό. Με τη ναυτία που νιώθεις όταν τα κύματα προσπαθούν να πνίξουν το καράβι. Αλλά όχι! Έχω το σθένος να τα πνίξω εγώ! Πάντα θα έχω το σθένος! Τότε γιατί γράφω; Ίσως γιατί τώρα βλέπω το ποτήρι μισοάδειο…