Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Τελικά, η δική σου σχέση με τη μουσική, ποια είναι;

Τόσα δάκρυα, τόσος πόνος για το τίποτα! Για το τίποτα; Τίποτα δεν είναι μάταιο και ανώφελο.. μόνο η προσπάθεια που κάνεις να κρύψεις -και να κρυφτείς- επιμελώς από την πραγματικότητα. Ναι, το καταφέρνεις. Αόριστος: το κατάφερες. Διότι, είναι το πρόσωπο του έρωτα που σε κάνει να σκαλώνεις και να συμπεριφέρεσαι σα χαλασμένη βελόνα του πικ-απ. Κι όταν χαλάσει η βελόνα, δε χαράσσεται ανεπανόρθωτα μόνο ο δίσκος αλλά και η ψυχή.


Κρυφή πρωταγωνίστρια μία: η μουσική. ‘Ποια είναι η σχέση σου με τη μουσική;’ Ίσως αυτή η ερώτηση είναι υπέρ-αρκετή για να καταλάβεις πόσο εμφιαλωμένη είναι η ζωή σου. Προτίμησες την ασφάλεια της συμβατικότητας. Τα ήσυχα νερά απ’ τη λιμνούλα στο πάρκο της γειτονιάς σου κι όχι τα ορμητικά κύματα του Ειρηνικού! Ναι, ξέρω τι θα μου πεις: «Είναι ρίσκο!». Θα συμφωνήσω μαζί σου… «Είναι μεγάλο ρίσκο». Κι η ίδια η ζωή όμως ρίσκο δεν είναι;;; Κι επειδή είναι ρίσκο…όταν θα έρθει η μέρα να κάνω τον απολογισμό μου…θέλω να ανήκω σ’ αυτούς που έχουν ρισκάρει! Να ξέρεις, πάντα υπάρχει η ευκαιρία να διορθώσεις και να διορθωθείς. Φτάνει να μην είναι αργά…


Άλλωστε ποιος μίλησε για γλυκό, όταν μπορείς να γευτείς και το γλυκόπικρο; Ποιος είδε μόνο μπλε και δεν το συνδύασε με μωβ;