Ο τέλειος άντρας

Πως τον θέλεις τελικά? Κουράστηκα μαζί σου.

 «Τον θέλω ψηλό, κάτω από 1,70, αδύνατο, αλλά να αισθάνομαι το δέος μου όταν με αγκαλιάζει, κυριλέ αλλά αλανιάρικο, να έχει το παρελθόν του αλλά μην τολμήσει να έχει και μέλλον, με φλώρικο ντύσιμο αλλά πρόστυχο βλέμμα, να είναι στην τρίχα αλλά όχι metrosexual, γυμνασμένο αλλά όχι τούμπανο, γραμωμένο αλλά όχι φέτες». Που τα χεις δει γραμμένα αυτά μαντάμ… Το χειρότερο σενάριο είναι αυτό που η γκόμενα γουστάρει κατά βάση τον άντρα τον αλήτη, με κρυμμένο παρελθόν, που χώνει και τις ανάποδές του άμα λάχει. Όταν όμως δει ότι, όντως χώνει τις ανάποδές του άμα λάχει, ξεκινά με παράπονα του τύπου «Για ποια με πέρασες? Για κανένα τσόλι, όπως αυτά που νταλαβεριζόσουν τόσα χρόνια? Σ ‘εμένα ούτε ο πατέρας μου δεν μου έχει σηκώσει χέρι». Τι τον θες τον άντρα τον βαρύ τότε ρε κοπελιά? Αρκέσου στον τύπο του διπλανού γραφείου, που μπορεί να του λείπουν και λίγες τρίχες από το κεφάλι και λίγοι πόντοι από αλλού, αλλά τουλάχιστον θα σε πάει και μία Καραιβική και σίγουρα θα τρέξει στο διανυκτερεύον φαρμακείο μέσα στα άγρια μεσάνυχτα για το χάπι της επόμενης μέρας.

Αν θες βέβαια συνέχισε να ψάχνεις τον έλληνα Collin Farrel ή τον άντρα που «το πρωί σπιτονοικοκύρης να βγαίνει για το μεροκάματο έξω, το μεσημέρι τρυφερός να σου φέρνει φαί απ’ έξω, το απόγευμα διανοούμενος να σου απαγγέλει όλο τον Ελύτη απ΄ έξω και το βράδυ αλανιάρη να σου πετάει τα μάτια έξω». Αν τον ,βρεις έχω μία λίστα από 36 φίλες που ψάχνουν κάτι τέτοιο. Πάρτες ένα τηλεφωνάκι σε παρακαλώ και ενημέρωσέ τες σε ποιο bar συχνάζει…