Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Είσαι πράγματι λατίνα...



    Φαίνεται στο βλέμμα σου, έχεις ένα ιδιαίτερο μάτι. Παιχνιδιάρικο, θηλυκό, όσο πρέπει πονηρό, όσο χρειάζεται ειρωνικό, πάντα όμως ελκυστικό. Και ξέρεις να το προσαρμόζεις ανάλογα με τον αποδέκτη. Είσαι χαμογελαστή. Και αυτό το χαμόγελο συμπληρώνει τη ματιά σου. Πολλές φορές αυτά τα δύο μιλούν. Ίσως καλύτερα και από το στόμα.
    Είσαι ενίοτε κυριλάτη, ενίοτε casual, πάντοτε όμως chic. Θέλεις τα μπαράκια σου, θέλεις και τα μπουζουκάκια πού και πού. Είσαι τελειομανής και μπορείς να τρέχεις όλη μέρα για τη δουλειά σου, φτιάχνεις όμως και άψογη μακαρονάδα με σάλτσα ντομάτας και μανιτάρια. Και βρίσκεις πάντα χρόνο και για τους φίλους σου. Και για το τζόκιν σου. Και τον άντρα τον θέλεις και έτσι και αλλιώς. Όποτε χρειάζεται κύριο, όποτε χρειάζεται ‘αλήτη’. Να είναι ευγενική φυσιογνωμία, αλλά σε καμιά περίπτωση φλώρος. Να σε κάνει να γελάς, αλλά χωρίς να χάνει στιγμή την αρρενωπότητά του. Αν έπρεπε να φανταστώ πώς θα ήσουν εξωτερικά, θα ήσουν μελαχρινή, με έντονα χαρακτηριστικά. Και ξέρεις τι άλλο θα σου ταίριαζε? Καμπύλες, θηλυκές καμπύλες. Και αν είχες ένα χόμπι, αυτό θα ήταν κάτι δυναμικό και καλλιτεχνικό μαζί. Μάλλον χορό θα έκανες. Το flamenco θα σου πήγαινε πολύ.
    Έτσι σε φαντάζομαι. Έτσι φαντάζομαι τη σύγχρονη λατίνα γυναίκα. Σε συναντώ με διάφορες μορφές, σε έχω δει, αλλά όταν θα σε συναντήσω με την παραπάνω μορφή, θα πιούμε και ποτό... 
     Ρούμι- coca cola…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου